Tresna niku sanes saking akal,
Dudu bab sing bisa dipikir kanthi logika,
Nanging kaya udan sing tiba saka langit,
Ngliputi ati tanpa isin, tanpa rencana.
Rasane lembut, nanging kadang abot,
Ora bisa digenggem, nanging tansah karasa,
Tresna niku ora butuh alasan,
Merga tumeka ing ati, tanpa perlu kawruh lan paham.
Yen akal kadhang bingung nyandhak,
Ati tansah ngerti alur sing dilakoni,
Sanajan tanpa prasetyan, tresna tetep urip,
Ngalir kaya banyu sing nyirami jiwaku.
Tresna punika rahasia alam,
Tumeka wonten ing ati, nyerat cerita anyar,
Ora kanti akal kang mbatesi, nanging kanti rasa,
Ing kono aku nemu kawicaksanan sejati.
Akal bisa salah, bisa keblinger,
Nanging tresna sing jero ora bakal gingsir,
Merga tresna punika sanes pitungan,
Nanging tetembangan kang nyekeli roso kasunyatan.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar