Urip iku terus mlaku, kaya banyu ing bengawan,
Ngendhong wektu sing lumaku, tanpa bali utawa ngranthi ing papan.
Gegayuhan kaya lintang, sing sumunar ing langit peteng,
Nanging kudu eling, lakumu sing netepi dalan sing bener, ora kleru lenjang.
Ing saben jeda, wektu ora tau mandheg ngenteni,
Kabeh lakumu, mung kowe sing bisa ndandani.
Urip iku kayadene tanduran, sing tuwuh mbetahaké laku apik,
Yen kang nandur ra gelem ngopèni, mesthi kembangé ora bakal éndah, ora bakal cethak.
Wektu ora tansah kanca sing sabar,
Saben dina, mlaku kenceng tanpa tawar.
Ing kahanan apes utawa bungah,
Sing bisa nyengkuyung nasibmu, mung lakumu, sing kudu terus dipikir karo lelaku sing tulus.
Mula, urip iki luwih becik didandani,
Beban lan kabungahan kudu dilakoni kanthi wani.
Aja kendho, aja pedhot semangat,
Supaya ing mbesuk, nasibmu apik lan kebak berkah sing lanjer lan lelimbang.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar