Ing tengah wengi kang sepi bisu,
Langkahku terus maju, sanadyan kaku,
Gusti ora tau mblenjani janji,
Sing penting aku wani obah, aja nganti lali.
Ora kudu nggresula marang wektu,
Saben tetes kringet, tak tanam kanthi restu,
Rejeki ora bakal salah jalaran,
Wis ana dalan, yen kita tetep temen lan tahan.
Urip iku laku, ora mung ngimpi,
Sing wani ngadhep sakabehing pasulayan,
Ora perlu wedi yen atimu kenceng,
Amarga rejeki iku mesthi mulih neng omah sing bener.
Tak serahke kabeh marang karsane Pangeran,
Gusti mesthi paring dalan lan panglipur atiku,
Sing penting aku wani obah tanpa kelangan arah,
Amarga rejeki ora tau nyasar, ora bakal salah.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar