PUISI : Wedi Kelangan, Nanging Luwih Wedi Yen Kowe Loro

 

Aku ancene wedi kelangan kowe,
Kaya mega sing ora pengin liren ndhudhuk langit biru.
Atiku geger nalika mikir kowe ora ana ing sandhingku,
Nanging luwih lara yen aku dadi alanganing sukmamu.

Wedi iki tansah nggandhol ing pikir,
Nanging luweh gedhe wediku yen kowe ora nemu bahagia amarga aku.
Yen aku dadi tambatan sing nrajang uripmu,
Aku bakal legawa, meski kudu lungo saka impèn-impèn sing wis tak sandhingake karo asmamu.

Sebab tresna ora mung golek takdir kanggo diriku,
Nanging pengin weruh kowe sumringah, ora ngeluh, ora kuciwa.
Aku luwih eling yen sejati tresna iku ngrilakake,
Sanadyan ati gemeter, aku ngerti kowe pantes nemu kebahagiaan kang luwih terang.

Aku wedi kelangan kowe,
Nanging yen tresnamu ora wutuh amarga aku,
Mungkin luwih becik yen aku leren,
Menyang papan kang ora nyandra kebebasaning atimu.

Tresna sejati iku ora mung gendhel marang rasa dhewe,
Nanging pasrah, rela ngorbanake kabegjanku demi kebahagiaanmu sing nyata.
Mula, sanajan laku iki angel lan dalan iki sepi,
Aku bakal nindakake kanggo ndeleng kowe sumringah tanpa pedhot.